Wystawa Izabelli Gustowskiej to realizacja medialna, o hybrydalnym charakterze, łącząca premierowe projekcje, obiekty i interaktywną obecność odbiorcy.
Wielowątkowa letargiczna opowieść o fascynacji mostami i o bliźniaczości oraz o nieskończoności i fragmentaryczności rzeczywistości. Mimo silnej paraboliczności dotyczy także niepokoju i lęków związanych z aktualną sytuacją na świecie. Przeplatanie obrazu negatywowego i pozytywowego
w wędrówce, w czasie której Gustowska prowadzi widza przez przestrzenie wystawy, stawia pytanie o to, jaki rodzaj rzeczywistości wydaje nam się ciekawszy. Odpowiedź nie jest jednoznaczna, autorka traktuje je obie jako komplementarne.
