Warsztaty

Spotkanie wprowadzające

Spotkanie pierwsze – „Zachód słońca”

Jak narysować światło? Jak naszkicować powiew wiatru? Czy da się unieśmiertelnić odbicie słońca na falach niespokojnej wody?

Spotkanie drugie – „Twarze i wędrówki”

Uwaga, ktoś patrzy! Brodaty mężczyzna w sile wieku spogląda na nas z ukosa. Przekrzywiona głowa, uniesiona brew, czujny wzrok.

Spotkanie trzecie – „Miasto, światła, kałuże”

Wszystkie wystawy odnoszą się do doświadczeń innych niż wizualne i będą docierały do użytkowników, którzy pragną na różnorodne sposoby doświadczać sztuki, opowiadać o niej i dzielić się swoimi wrażeniami.

Spotkanie czwarte – „Panna Lender”

“Sztuka w ciemno” zachęca do odbioru sztuki w nowy, nietradycyjny sposób, opierając się na zmysłach słuchu, dotyku oraz węchu.

Spotkanie piąte – „Mosty”

Dwa miejsca, niegdyś nie wiedzące o swoim istnieniu, pewnego dnia stają się jednością.

Spotkanie szóste – „Bliźniaczość”

Wszyscy jesteśmy do siebie w jakiś sposób podobni, ale jednak różni. Bliźniaczość, która pojawia się stale w twórczości Izabelli Gustowskiej, pozwala na zastanowienie się nad sobą samym i nad naszymi relacjami z innymi i wobec innych ludzi.

Spotkanie siódme – „Ślady”

Czego dowodzi pozostawiony ślad? O czym nas informuje? Czy jest chciany, czy niechciany? Jakie wywołuje w nas emocje i uczucia? Zaniepokojenie, wspomnienie, które jest miłe, ciepłe i dobre, czy wręcz odwrotnie?

Spotkanie ósme – „Wychowanie”

Widzimy różne typy dziecięcej urody. Badamy wzrokiem ich rysy, grymas, a nawet wyraz oczu.

Spotkanie dziewiąte – „Wzorcowość”

Im bardziej jesteśmy jednakowi, skrajnie do siebie podobni, tym mniejsza możliwość uczenia się nowych rzeczy. Dopiero w innym człowieku, poprzez innego, różnego od nas człowieka, jesteśmy w stanie wyraźniej zobaczyć siebie.

Spotkanie dziesiąte – „Sztuka jako nauka”

Dla wielu sztuka i nauka to dwa osobne pola, nieprzystające obszary. Nauka mierzy, liczy, weryfikuje i opisuje rzeczywistość w swoim języku, stale powołując się na dane i fakty. Sztuka wydaje się jej przeciwieństwem. Jeśli jednak przyjrzymy się im bliżej, to okaże się, że ich wspólnym mianownikiem może być próba opisania świata, w którym żyjemy.

Spotkanie jedenaste – “Rozruch”

Zapomnij o wzroku. Sztukę można wyrażać, poznawać, tworzyć i się nią bawić, wykorzystując do tego różne inne fragmenty ciała. Ciało współgra z wyobraźnią. Spróbuj.

Spotkanie dwunaste – “Impresje, dźwięki i tańce”

Różne dźwięki, związane z nimi skojarzenia, trochę wyobraźni, i kinetyczny obraz gotowy.

Spotkanie trzynaste – “Twarze, myśli, emocje”

Uśmiechy i zmarszczone czoła. Plastyczność naszych twarzy – przedstawiane przez nie emocje i nastroje. Cielesne portrety.

Spotkanie czternaste – „Podróż dookoła pokoju”